کاش یکروز دل از بند زمین باز کنم مثل یک ابر به دنبال تو پرواز کنم گریه ابر به شوق دل کوهستان است کوه من باش که باران خود آغاز کنم باد ایام اگر از تو جدایم نکند تا ابد گریه ی خود با غم تو ساز کنم کاش می شد به دل سنگی تو راهی یافت تا که از عشق نهان چشمه ای سرباز کنم فصل ادغام تو با عشق مفصل می شد غزل عشق تورا گلشن ایجاز کنم و کاوه خ

دختر احمد و دلدار علی فاطمه است حاجب یار و کمال ازلی فاطمه است مادر خون خدا فخر جهان فاطمه است مطلع شعر و شروع غزلی فاطمه است رحمت ار بارد از اسما به سر شیعه ی ما تو بدان بانی قطره نزلی فاطمه است ای تو آنکه بُوی آن تشنه به عرفان و ولا چشمه ی معرفت لَم یزلی فاطمه است غرقه در بستر کوثر که بُود چون زر ناب؟ آنکه باشد بری از هر دغلی فاطمه است پایه از مسند جمشید فرو ریخت ولی پی ِ باقی که نَشُد منقهلی فاطمه است شعر از متین اسعد-سوخته دل